Założę się że niektórzy z was zdziwili się że przeczytałam książkę Kinga...
Życie nie zawsze jest ustawioną grą. Czasem nagrody są prawdziwe. Bywają też cenne.
Pasjonująca opowieść o miłości i stracie, o dorastaniu i starzeniu się – i o tych, którym nie dane jest doświadczyć ani jednego, ani drugiego, bo śmierć zabiera ich przedwcześnie.
Czy się zdziwiłam? Na pewno... ale czy pozytywnie? Niezupełnie...
Kupiłam tę książkę, ponieważ chciałam w końcu przeczytać jakiś horror, zamiast tego dostałam wzruszającą opowieść. Nie jestem rozczarowana, tylko zdziwiona....
Czy u Kinga, zawsze jest tak, że jeżeli książka ma około 330 stron, to przez pierwsze 250 nic się nie dzieje?
Czy może ja mam takie szczęście?
Na pewno jeszcze zabiorę się za jego książki, ale mam nadzieję że będą chociaż trochę straszniejsze :)
No właśnie zdziwiłem się, że przeczytałaś jego książkę :P. Czytasz mi w myślach ;D.
OdpowiedzUsuńAle King jest specyficzny... Jego wstępy najczęściej zajmują właśnie jakieś sto stron, ale 250 to chyba za dużo ;p. Ogólnie to on znany jest ze swoich opisówek... które są boskie i dlatego należy mu się tytuł jednego z najlepszych pisarzy wszech czasów :D.
Pozdrawiam ciepło :)!
Melon
P.S.: Przeczytaj "Misery", albo lepiej "Smętarz dla zwierzaków"... o zacznij się bać :)...
Smętarz dla zwieżaków - czyli książka, której nie ma żadnym Empiku :/
OdpowiedzUsuńAle jest inne tłumaczenie... "Cmętaż zwierząt" ;).
UsuńJa czytałem tamto pierwsze i większość mówi, że to drugie nie jest takie straszne, ale przynajmniej coś ;p.
A tak btw. to "Smętarza dla zwierzaków" już nie drukują... są jedynie w bibliotekach ;).